Poesia per l’inaugurazione de “L’acqua potabile a Lügan”
23 dicembre 1894
Ben vegnuda l’acqua ciara
che vegn giò da Sigirin!
L’acqua, sciori, a tücc l’è cara
squasi tant come ol bon vin!
I nos bravi lüganes
l’han vorüda a tütt i cost…
Coss’importa sa ghè i spes?
Cont sti spes Lügan l’è a post!
D’acqua bona ghen sarà
pai albergh, pai fontann,
pai incendi, par sbroffà,
pai i donn e pai i tosann.
Quant a nüm prevedi già,
an faremm minga di pell,
seguitand a scoccorà
el Piemont e ol nostranell.
Cert, sti sciori ca ghè chi,
cominciand da Torresella,
voraran fa no fallì
Biaggi, Frecc e ditta bella.
Ma pensemm on poo a la granda!
Num, levàa coll’acqua vegia,
coi microbi longh una spanda
ca nodava in da la segia,
a semm minga di regress!
Chissà, poeu i noster fioeu,
che talent ca i à da vess,
lur levàa, lur tirà foeu
cun un’acqua così fina
come quella del Cusell!…
Vedarii, sa l’indovina
Ul poveta, che spüell!
Viva donca l’acqua ciara,
ca vegn giò da Sigirin!
L’acqua, sciori, a tücc l’è cara…
Ma, pai vecc, a ca voeu ul vin!
Giovanni Anastasi